پر کن قدحی!

اگرچه در دل سنگ تو گریه راه ندارددل شکسته هراسی از اشتباه نداردبه آبشار شدم خیره با نگاه شگفتیبه گریه گفت که افتادنم نگاه نداردچگونه است که دلدادگی به یار گناه استولی شکستن دلهای ما گناه ندارد!؟قرار بود غم از دل برون کنم که دلم سوختبرای غم که بجز قلب ما پناه ندارداگر جفای تو را می‌کشیم غصه نداریمبلاد ظلم به از کشوری که شاه نداردمترس آینه! از ناله های پرده در مامترس! سینه ی ما در بساط، «آه» ندارد! پر کن قدحی!...ادامه مطلب

این چهره ی ماهی‌ست که افتاده به چاهی؟یا بخت سپیدی‌ست که بر روز سیاهی؟چون لحظه ی طوفان شدن باد بهاری‌ستیا لحظه ی برخورد نگاهی به نگاهیبر خشکی لبهای ترک خورده ی این دشتلبخند تو سیبی‌ست که افتاده به راهی پر کن قدحی!...ادامه مطلب

اگر از اشک من این عشق عیان خواهد بود
در حضور تو چه حاجت به بیان خواهد بود؟

ما دو رودیم که از دره نداریم هراس
چشمها خیره به افتادن‌مان خواهد بود

دوستت دارم و سوگند به ابروی خمت
که همان بوده همان هست و همان خواهد بود

زیر باران خزان رفتی و با خود گفتم
روزگارم ابدالدهر خزان خواهد بود

شوکران لبت ای عشق به جان می ارزد
کمترین تحفه ی عشاق تو جان خواهد بود

پر کن قدحی!...

درد است تو را از پس این پنجره دیدن
هرروز تورا دیدن و هرگز نرسیدن

لبخند تو خشکیده و تقدیر همین است
من زار زدن ، "غنچه" گریبان ندریدن

لب وا کن و حرفی بزن ای جان که ببینیم
از ساغر لبریز ، میِ ناب چکیدن...!

دلمرده نخواهم شد از این جور که داری
چشم سیه و سرمه ی بیهوده کشیدن!؟

از عشق پریشانم و از عقل گریزان
پر کن قدحی!خسته ام از فلسفه چیدن...

پر کن قدحی!...